Lag og texti: Bubbi Morthens
Tvö tré sem vaxa hlið við hlið
hinum megin við djúpan fjörðinn.
Þar sem slóðin endar var ónýtt hlið
og dráttarvél komin hálf oní svörðinn.
Blandaði sér í pípu og pældi í því
Presturinn hvað myndi hann segja.
Skyld’ann fara með frasann enn á ný:
Þeir sem Guðirnir elska ungir deyja.
Snærið varð að duga
snærið varð að duga.
Stundum getur maður alls ekki meir.
Í myrkrinu maður bara stoppar
og tyllir tánum á lífið og deyr
andartaki áður en maður hoppar.
Tvö tré sem vaxa hlið við hlið
hinum megin við djúpan fjörðinn.
Og fætur rétt fyrir ofan svörðinn
ein rolla og lamb í ró og frið.
Snærið varð að duga
snærið varð að duga.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum