Lag og texti: Bubbi Morthens
Blóðið er rautt, himininn er blár
ég þekkti mann sem bjó í húsi í 50 ár
en núna stendur húsið, húsið stendur autt
og allt í kringum húsið það er orðið dautt.
Frambjóðandinn með ístruna sína
í ræðupúltinu segir hátt:
„Mér þykir það leitt að húsið skyldi hann missa
en malbikið á að liggja í þessa átt.
Leigubílstjórar á Miðnesheiði liggja
tína upp egg hátt og lágt.
Uppgötva allt í einu það er miðað á þá byssu
og sagt: „I’m sorry, en þetta nær ekki nokkurri átt”.
Vetnissprengjur í skýlunum liggja og tifa
allt þar inni er málað grátt
Fyrr eða síðar mun rauði síminn hringja
og skýlin verða opnuð upp á gátt.
Sprengjur munu fljúga, hljóðmúrinn kljúfa
en þær munu koma úr annarri átt
meðan allaballar á Íslandi hrista hausa hissa
verður klakinn sprengdur í smátt.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum