Lag og texti: Bubbi Morthens
Á kvöldin þegar regnsvala kulið blæs frá hafi
kvikna neonljósin og strákar verða menn.
Nóttin gerist þykk og þung af spilltu blóði
og þorstinn brennir klofin á þeim sem vaka enn.
Á börunum er sólskinið borið fram í glösum.
Brosin eru á útsölu og kosta varla neitt.
Nóttin selur hamingju handa þeim sem vilja
og hláturinn er fyrir þá sem öllu hafa eytt.
Stígum dansinn strákar
stígum dansinn strákar.
Díana mun svo lesa okkur ljóð.
Stígum dansinn strákar
stígum dansinn strákar.
Stígum dansinn meðan samviskan er hljóð.
Í strætinu sem geymir bergmál hárra hæla
er háðslegt glott á skilti: Þinn draum þú getur sótt.
Neðar nokkrum metrum í myrkri eru dyrnar
þar mætast dreggjar glasanna á vörunum í nótt.
Innan dyra fölhvítir skuggar reika í rökkri
rándýrskjaftar bíða opnir bak við þil.
Þarna rætast draumar í kynjaveröld karla
kannski ertu á himnum en það gerir ekkert til.
Frá Portúgal hún flæktist þessi furðulega Nikky
með föllnum englum, hún var ein af þeim.
Hún flökti milli gestanna sem gátu ekki talað
gefandi öllum leyndarmál sem fylgdu henni heim.
Ljósin sviðið skerpa og skvaldrið gleypir þögnin
skrýddar háum hælum stelpuhræin ganga inn.
Og þær strjúka hver aðra og elskast líkt og klakar
og andlitin eru gleðisnauð með glimmer út á kinn.
Meðan tónarnir úr Carmen týndust út í salinn
og töfrar kvöldsins liðu sem öldur út á sæ.
Urðu andlit gesta nakin og nautnaþrungin augu
nutust mött í básum með annarlegum blæ.
Díana orti ljóð um lífið sem hún þráði
og lygin var á sálinni sem mjúk rekkjuvoð.
Þau efni sem hún neytti til að nóttin yrði styttri
voru nánast hennar eina haldbæra stoð.
Að lokum ljósin kvikna með kuldalegri birtu
kaffibrúnn dagur bíður ferskur eftir oss.
Hitinn úti er lamandi og sjórinn silfri þakinn
og frá sólinni sérðu falla glóandi rauðan foss.
En á kvöldin þegar regnsvala kulið blæs frá hafi
kvikna neonljósin og strákar verða menn.
Þá gerist nóttin þykk og þung af spilltu blóði
og þorstinn brennir klofin á þeim sem vaka enn.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum