Lag: Bubbi Morthens og Rúnar Júlíusson, texti: Berglind Gunnarsdóttir
Þú sem áttir himin heiðan
hvarfst á burt einn stakan dag.
Allar götur ómar síðan
við eyra mér þitt lífsins lag.
Það hljómar hátt í mínu minni
og hættir ekki að berast mér.
Það syngur sárt í huga inni
og söknuð eftirlætur hér.
Þú stefndir upp til hæstu hæða
hugur flaug á efstu svið.
En hraðinn vildi hjartað mæða
þú hrapaðir niður á við.
Er dauðinn víkur, dvínar nótt
ég dvelja mun þann ljósa dag.
Og bráðum sorgir okkar sofa rótt
og senn úr dimmu myrkri við göngum hljótt.
Því þú sem fórst ert ekki farinn
þótt frelsi hafir leitað þér.
Þú ert enn í brag minn bundinn
og birtist ávallt aftur mér.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum