Lag og texti: Carl Michael Bellman, þýðing: 1 erindi: þýðandi ókunnur, 2 erindi: Árni Björnsson
(16. söngur Fredmans)
Fyrst ég annars hjarta hræri
helst þá mér lifa kýs
sem ég annar Adam væri
austur í Paradís.
Þar mun steiktar gæsir gott að fá
guðveig drekka, sofa væran baða rósum á
klappa þeirri sem ég kærast á
kvæði syngja, dansa polka hoppa til og frá.
Við mitt glas er vænst að sofna
vakna hjá þér kæra mær
þegar fjörið fer að dofna
færist kyrrðin nær.
Dagar mínir dátt þá líða
dalsins eymda vítt um svið.
Venus blíð skal brjóst mitt prýða
Bakkus væti kvið.
Saki nokkur mig um svall og níð
sá skal verða þurr í kverkum alla sína tíð.
Fái ég enga mey að faðma um hríð
fer ég beint í tunnuna og drekk í erg og gríð.
Komið bræður kneyfið veigar
Kláravín af himinlind
þar til loks að líf vort geigar
laust við dauðasynd.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum