Lag og texti: Carl Michael Bellman, þýðing: Hannes Hafstein
(30. pistill Fredmans)
Flýt þér drekk út, sjá dauðinn búinn bíður
brandinn sinn hvessir, dokar þröskuld við.
Hræðstu samt ei. Hann aftur burtu líður
ef til vill gefur nokkur stundargrið.
Tæringin fer loks með fjörið þitt veika.
Flýt þér að leika!
Still þína strengi, kveð um vorsins klið.
Yfirbragð gult, með eldblæ magrar kinnar
innfallið brjóstið, sigin herðablöð.
Rauðbláar allar æðar handar þinnar
útþrútnar, rakar svo sem heit við böð.
Lófinn er sveittur og sinarnar bila.
Syng nú og spila.
Flöskuna dæmdu, ljóðin glymji glöð.
Móvitz, þú deyr, ég hóstann í þér hræðist.
Hljóðin eru tóm, það sogar niðri’ í þér
Tungan er hvít og máttlaust hjartað mæðist
mjúk eins og dúnn hver taug og hörnud er.
Andaðu. Nei, nei, hve fúlt þefjar frá þér.
Flöskuna ljá mér.
Skál, því vínsins drottin dýrka ber.
Með söng og leik í dropum hefur dropið
dauði þinn leynt og seint hans kaleik sopið
eitraða snáka, hvernig líst þér á?
Allt er nú tært og úr augum þínum rennur.
Innvolsið brennur.
Hefurðu krafta að kalla skál? Ójá.
Jæja, þá, skál. Þér Bakkus kveðju biður.
Bendingu hinsta sendir Freyja þér.
Henni til dýrðar dreyraögnin sýður
drjúgum sem burt úr æðum þínum fer.
Syng, hugsa gleym þú og hlæ þú og ljóða.
Heyrðu má bjóða
hestaskál frændi? Ferðu? Nei, drekk með mér.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum