Lag og texti: Bubbi Morthens
Ég kom aftur einn kaldan dag
yfir frosinn fjörðinn.
Gamla fólkið fór heiðina
til að friða guð sinn.
Himinninn var eitt sinn blár.
Börnin farin að gleyma
hjörtu þeirra sem upplýst hús
en það er enginn heima.
Gul beinin standa upp úr ísnum
þar sem við áðum fyrir langa löngu.
Og þú ert ekki lengur
lítill saklaus drengur.
Nei, þú ert fugl sem flýgur aldrei meir
já, þú ert fugl sem flýgur aldrei meir.
Sjáðu vofurnar vangann strjúka
varlega sitt kalda hold.
Holum rómi hvísla í vindinn:
Nú er heimur þinn mold
himinninn var eitt sinn blár.
Börnin farin að gleyma
hjörtu þeirra sem upplýst hús
en það er enginn heima.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum