Lag: Erlent þjóðlag, texti: Jónas Árnason
Það skrifað stendur skýrt í Biblíunni.
Að skylt oss sé að virða náungann
og elska hann af hjartans dýpsta grunni
svo hann í staðinni læri’að elska mann.
En gallinn er að þetta er bölvað blaður
og bull sem hvergi er hægt að finna stað.
Það elskar mann sko ekki nokkur maður
nema ef að maður sjálfur skyldi gera það.
Í fyrri tíð ég forðaðist þann skolla
að fást við það sem Bretum þótti ljótt.
Þó dátar þeirra brytu alla bolla
í búrinu hjá mömmu eina nótt.
Og seinna þegar frelsisskrá var fengin
ég fríríkinu allra gæfu bað.
En samt ég veit það elskar mann sko enginn
nema ef að maður sjálfur skyldi gera það.
Hvort líf í þessum lærri millistéttum
er lítið skárra en það forðum var.
Vér stöndum ennþá eins og fé í réttum
og einskis bíðum nema slátrunar.
Því leyfi ég mér að segja enn og aftur
sem er þó fyrir löngu margsannað.
Það elskar mann sko ekki nokkur kjafur
nema ef að maður sjálfur skyldi gera það
nema ef að maður sjálfur skyldi gera það.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum