Ljóð: Bubbi Morthens
Hvíslandi vindurinn
við rætur fjallsins
Vorið átti að koma í gær
Kom vorið til þín
þegar þú varst lítill strákur
með kúrekahatt
og knallettubyssu
var það kannski
gapandi skurður á
hnénu
ert þú kannski vorið
spurði hann son minn
og strauk höfuð hans
Öspinn er ekki íslensk
En guð minn góður hvað hún ilmar
Á vorin
Ég þrái vorið
Löngun mín er áfeng
Þú getur snert hana bragða á henni
Líkt og mosin
Sem bragðar á grjótinu
Í rökursvalanum
Hann þekkirvorið á bragðinu
Sagði hann um leið
Og hann óf sig upp
Asparstofnnin
og snerti efstu greinar
blá augun
gulgrænt hárið
varir með moldarkeim
rammsætan
það er vorið
en það kom ekki
ég var í alla nótt
uppi á heiðinni
að bíða
sumir bíða allt lífið
hefur þú beðið
eftir vorinu
óskandi þess að einhver
sæt stelpa hvíslaði
orðið
með fyrirheit
um heitt sumar
en í staðinn gekk hún framhjá
með gítaraleikaranum í bandinu
leit ekki á þig
og það snjóaði
á tjaldið þitt
vorið svíkur
oftar en ekki.
Athugasemd