Lag og texti: Bubbi Morthens
Haustið á liti sem málverk hafa keypt
leggjast á sálina færa þig í hlekki.
Rakir litir svo dökkir og djúpir
stundum svo harðir, stundum svo mjúkir.
Ég öskra inní nóttina, svarið er bergmál.
Fastar, hún hvíslar, í augum logar bál.
Mjúkar varir færa mér frið
tíminn þar á eftir aðeins falleg bið.
Í öruggu skjóli milli tveggja handa
ég hjúra mig dýpra þar til ég hætti að anda.
Týni mér í hlýjunni, skynja ekki neitt
nema hjartslátt okkar beggja sem rennur í eitt.
Vindarnir að norðan fara brátt að blása
Þú skilur haustið var aðeins pása.
Ég sé þig í anda vangarnir svo rjóðir
með vagnin á undan, nýorðin móðir.
Ég vona að veturinn verði þér góður
þegar gullið þitt sefur blásandi hljóður
haustið kemur aftur með litina djúpu
litina dökku, litina mjúku.
Lagið má finna á eftirtöldum útgáfum